Een rode ballon en een speld

Tijdens een symposium zat ik te luisteren naar een workshop over ‘hechting’. Hechting, een onderwerp waar elk mens mee te maken heeft. Een mooie uitspraak over het belang van hechting en gezelschap met andere mensen vind ik de volgende ‘een mens leeft in meervoud, niet in enkelvoud’. Bij de geboorte start het proces van hechten. Wat zijn ouders blij met de eerste glimlach van hun kleine baby. Hoe mooi is het als zo’n kleintje opgroeit in een omgeving met liefde en veiligheid.

Veiligheid, daar ging het de trainer om in deze workshop. En dan niet zozeer om het vermeerderen van kennis over hechting en veiligheid, maar wel om het zelf ervaren van onveiligheid. ‘We kunnen over het effect van een veilige omgeving praten, maar we kunnen er ook zelf ervaring mee opdoen’. Met een glimlach – ze had deze oefening zelf ondergaan tijdens een workshop waar zij als deelneemster aanwezig was –  blies ze de ballon op. Ze had er zin in 🙂 In de zaal werd met nieuwsgierige blikken naar elkaar gekeken, afwachtend wat er ging gebeuren.  ‘Mmmmmm,….daar kan nog wel een beetje lucht bij in’ en hop!, de ballon werd nog verder opgeblazen. De ballon stond mooi bol en rood glanzend te pronken tussen haar vingers.

Met de ballon en een hele kleine, scherpe speld stond ze voor ons. ‘Willen jullie je ogen dicht doen?’ Natuurlijk wist ik dat het ‘maar’ een oefening was en ontspannen liet ik het gebeuren. Ze beende door de zaal, liep langs alle deelnemers, kneep in de ballon zodat we het rubberen geluid hoorden piepen. “Laat ze dat ding alsjeblieft kapot maken met haar speld, dan hebben we het maar gehad”“Ik ben er even niet” – ik boog me iets voorover, met mijn gezicht naar beneden. “Tjonge, wat een zweethanden krijg ik, was het al zo warm in de zaal, ik krijg het bloedheet” Gespitste oren, hoge hartslag en een geforceerde glimlach rond mijn mond vertelden mij dat mijn hoofd wel wist dat het om een oefening ging, maar dat mijn lijf reageerde alsof het echt was. Ik was beland in een omgeving van onveiligheid en de link naar het belang van een veilige omgeving was snel gelegd.

Het kwam bij mij binnen, ik was onder indruk van deze ervaring.  Wat een enorm effect heeft het opgroeien in een onveilige omgeving. Emotioneel, maar ook zeker lichamelijk. De opmerking van de trainer dat kinderen die in een onveilige omgeving opgroeien bijna geen ruimte in hun hoofd hebben om te leren raakt mijn onderwijshart. Mijn overtuiging dat intelligentie maar één van de voorwaarden voor leren is wordt hiermee onderstreept.